De impact van verlies – rouwen is noodzaak
Verlies dat niet goed verwerkt wordt, waar je geen tijd en aandacht aan besteedt, komt vroeg of laat bij je terug, in wat voor vorm dan ook.
Het komt voor dat mensen die geen tijd hebben genomen om hun verlies een plek te geven, jaren later worden geconfronteerd met dat verlies. Dat kan in de vreemdste, mooiste, maar ook in de moeilijkste vormen naar voren komen, en alsnog een grote impact hebben op je leven.
Hoe het bij mij ging
Toen ik 23 jaar oud was, overleed mijn nichtje van 18. Ik kende haar goed, we hebben in onze jeugd veel samen gespeeld. Onze families hebben tot op de dag van vandaag heel goed contact.
Tijdens de afscheidsdienst heb ik oprecht gehuild, dus so far, so good, zou je zeggen… op het moment dat zij overleed, was ik echter vooral bezig met de vraag hoe ik mezelf kon overleven. Dat maakte dat ik toen niet heb stilgestaan bij mijn verlies: ik had er simpelweg geen ruimte voor. Als ik terugkijk, zie ik nu dat ik vooral gehuild heb over het verdriet van anderen; met name over onze oma van 92, die hoofdschuddend voor de kist in haar rolstoel zat, met de duidelijk vraag op haar gezicht: “Waarom zij en niet ik, in plaats van haar?”Verlies een plek geven in muziek
Op mijn 41ste, dus 18 jaar later, werd ik ziek. Ik had griep, koorts en lag in bed. In die tijd schreef ik gedichten en teksten, en ik zong; maar ik schreef nog geen muziek. In een koortsaanval kwam er een tekst in me boven. Ik pakte mijn tablet en schreef zo goed en zo kwaad als ik kon, binnen 5 minuten 4 alinea’s tekst over mijn nichtje. Daarna kwam er een melodie in mijn hoofd. Niet in staat tot iets anders, pakte ik mijn mobiel, belde mezelf, en neuriede die melodie in mijn voicemail. Toen ben ik gaan slapen. Later heb ik van die tekst en melodie mijn eerste nummer gemaakt, in een vorm die eigenlijk totaal niet bij mijn muzikale voorkeur past. Het is een oudere, niet meer zo frisse opname, maar dat maakt me niet uit.
18 jaar later...
18(!) jaar later heb ik het verlies van mijn nichtje dus pas een plek gegeven in mijn leven. Wat het me in die 18 jaar allemaal gekost heeft, dat weet ik niet. Misschien maar beter ook.
Wil jij voorkomen dat je verlies je in de weg zit? Neem de tijd voor rouw. Verberg je verdriet niet. Neem de tijd om jouw verlies een plek in je leven te geven. Neem de tijd om weer te leren leven, met dat verlies als onderdeel van jouw leven. Zoek hulp. Praat."Als ik terugkijk, zie ik nu dat ik vooral gehuild heb over het verdriet van anderen"
