Waarom Opgeven ook Topsport is
Mijn vrouw zegt weleens tegen mij “opgeven is ook topsport”… Best lastig, toch? Opgeven, accepteren dat je je doel (nu) niet haalt, loslaten.
In de huidige maatschappij wordt opgeven vaak gezien als falen, maar laten we dat eens in perspectief zien. Opgeven kan ook een vorm van topsport zijn, een daad van innerlijke kracht en zelfkennis.
Topsporters
Topsporters begrijpen als geen ander dat hun lichaam en geest grenzen hebben. Het besluit om een stap terug te doen, vereist een diep inzicht in die grenzen en de moed om te erkennen wanneer iets niet bijdraagt aan je groei of welzijn. Dit besef, deze zelfreflectie is net zo waardevol als het vermogen om door te gaan.
In deze maatschappij ben jij ook topsporter
Hetzelfde geldt voor maatschappelijke topsporters als jij en ik, die voor onszelf ook hoge doelen kunnen stellen. Zowel fysiek: ”ik wil toch écht nog een keer die marathon lopen”, als mentaal: “Ik wil die ene functie, koste wat kost”. Opgeven betekent niet altijd falen; het kan een strategische zet zijn om toekomstige successen te behalen. Het vereist de wijsheid om te weten wanneer je moet pauzeren, herstellen, en opnieuw focussen.
Meesterlijke spelbeweging
In die zin is de beslissing om op te geven — om je eigen welzijn op de langere termijn voorop te stellen — misschien wel een van de meest meesterlijke spelbewegingen in jouw leven.
"Het vereist wijsheid om te weten wanneer je moet pauzeren, herstellen, en opnieuw focussen"
